Geen toeschouwers welkom, maar gelukkig had de overheid een uitzondering bedacht: Bij uitwedstrijden mochten de ouders die moesten rijden, als teambegeleider bij de wedstrijd aanwezig zijn.
En zo kon het dat bij de wedstrijd wel uit-supporters (oh nee, ik bedoel teambegeleiders) van Dunas waren en geen thuissupporters van Maassluis (of misschien toch stiekem 1 of 2?) De kantine was dicht vanwege de coronamaatregelen, maar enkele Dunas-chauffeurs waren zo slim geweest om zelf koffie mee te nemen, met jaloerse blikken tot gevolg. Op gepaste afstand van elkaar werd de wedstrijd gevolgd door alle chauffeurs.
Net zo bizar als de omstandigheden werd ook de wedstrijd. De eerste helft was Dunas heer en meester. De korf van Maassluis werd voortdurend onder vuur genomen en na slechts 5 schoten van Maassluis en 40 schoten van Dunas stond een ruststand van 1-6 op het scorebord (die het niet deed, maar de goed leidende scheidsrechter hield de stand gelukkig goed bij).
Na de rust begon het te miezeren. Maassluis knokte zich in de wedstrijd en wist de korf beter te vinden. Bij Dunas lukte er echt helemaal niets meer. En 24 schoten van Maassluis en 29 schoten van Dunas later was de eindstand 5-6. Dat Dunas niet meer zou scoren had aan het eind van de eerste helft echt niemand verwacht. Je moet erbij geweest zijn om het te geloven. Ook invaller Joy kon het tij niet keren. Gelukkig gingen de punten toch nog mee terug naar Den Haag, maar echt tevreden konden de spelers niet zijn. Gauw vergeten maar deze tweede helft en laten we met zijn allen hopen dat we deze nare Coronatijd ook snel kunnen vergeten.
Aanstaande zaterdag spelen we om 11 uur thuis tegen ALO. Bij een gelijkspel zijn we al najaarskampioen, maar we gaan natuurlijk voor de winst. Zonder thuispubliek helaas.
