De wedstrijd, geleid door de uitstekend fluitende scheidsrechter Kees van Wijk, begon goed voor Avanti. De dames van Avanti sneden als een mes door de boter en brachten al snel de stand op 3-0. Toen was het de beurt aan de Dunas-dames om Avanti pijn te doen. Jasmijn, Annabel en Eline waren effectief met hun schoten en brachten Dunas binnen 15 minuten langszij. Toch bleven de dames van Avanti levensgevaarlijk. Ze scoorden weer twee keer: 5-3. Daarna brak een fase aan waarin Dunas duidelijk het betere van het spel had. Annabel, Hugo en Quinten T. wisten dan ook de ruststand op een 5-6 voorsprong te brengen.
In de rust duidelijke taal van coach Jelle: We zijn goed bezig en als we zo doorgaan pakken we die wedstrijd. Maar helaas: net als vorige week stokte het aanvalsspel van Dunas en Avanti kreeg daardoor veel kansen op rij. Tegen de verhouding in wist Dunas toch de voorsprong te vergroten door een doelpunt van Quinten T. De Avantidames werden in de tweede helft uitstekend aan banden gelegd, maar het gevaar kwam nu van de Avantiheren die drie keer op rij scoorden: 8-7. Amelie bracht de stand weer in evenwicht met een mooi afstandsschot en een spannende eindfase brak aan. Weer scoorden de Avantiheren twee keer, waarna Quinten T met zijn derde de aansluitingstreffer scoorde. Vlak voor tijd was er weer zo’n prachtige aanval van Dunas, die door Jasmijn succesvol werd afgerond. 10-10! Het kon nog! Laatste minuut: de spanning bereikte een kookpunt tot een Avanti-heer de bal gortdroog door het mandje liet ploffen. Eindstand 11-10.
Wéér maar met één doelpunt verschil verloren. Een zuur verlies, want Dunas was, over de hele wedstrijd bekeken, zeker niet de mindere geweest, maar scorend zat het vooral bij de mannen niet mee.
Niet getreurd, we hebben nog twee wedstrijden te gaan voordat we de zaal ingaan. Als eerste de thuiswedstrijd tegen Phoenix. Die gaan we winnen……. toch?
