Ha Monique, wie ben je en wat doe je binnen Dunas?
Ik ben Monique van den Berg, vrouw van Jeroen, moeder van Bram en Roos en dochter van Anny, die vaak helpt in de kantine. Naast supporter van mijn eigen kids die in de B1 en C1 spelen, ben ik in verschillende commissies actief. In de Jeugd Commissie vervul ik verschillende taken: het samenstellen van de ploegen, kampioenschappen volgen, gesprekken met kinderen en ouders voeren, en samen met Willem, Lenneke, Jamey en Jan vormen we de trainersbegeleiding. Hierbij begeleiden we de (jonge) trainers. We organiseren opleidingen en documenten die de trainers helpen/ ondersteunen om betere trainers te worden. Omdat ik veel op het veld rondloop, ben ik voor veel ouders een aanspreekpunt voor allerlei randzaken.
Vanuit de Wervingscommissie benader ik regelmatig scholen en gymdocenten en proberen we voor de groepen 1 t/m 5 clinics of Kangoeroedagen te organiseren. Ook het schoolkorfbal(toernooi) is altijd een belangrijke dag/ periode.
Heb je zelf gekorfbald? Wat zijn je mooiste herinneringen?
Zeker! Vanaf mijn 6e totdat m’n knie het begaf en ik te oud was om te korfballen. Een mooie herinnering is het Nederlands Kampioenschap met de A1 in Oldeholtpade (Friesland). Ik was daar de reserve dame, maar heb het hele toernooi en het seizoen het gevoel gehad dat ik een belangrijk onderdeel was van de ploeg. Nog mooiere herinneringen heb ik aan de 22 jaar mee gaan op kamp in het Drentse Elp, als deelnemer en als leider. En mooie vakantie- en feestherinneringen in de tijd van de A1 en senioren. Afgelopen juni zelfs met allemaal oud korfbalvrienden en familie op ons eigen pipo-kamp.
Speel je zelf nu nog en wat vind je daar het leukst aan?
Helaas kan dat door een versleten knie niet meer, waar ik wel nog van kan genieten is het contact met jeugdvrienden en -vriendinnen die nog bij de club zijn, waaronder Shirley, Helen, Richard, Menno, Bart en anderen. Sommigen komen terug bij de club met hun eigen kinderen. Prachtig vind ik het om te zien dat onze eigen kinderen ook van die mooie korfbalvriendschappen en herinneringen maken. Binnen en buiten de lijnen.Wat is je (korfbal-) stokpaardje?
Bal bij je neus! En je best doen is belangrijker dan winnen!
Welke ambitie heb jij nog voor Dunas?
Alle jeugdtrainers helpen om nog beter en, waar het kan, meer prestatie gericht te trainen en te coachen. Zodat alle kinderen die bij Dunas korfballen goede sporters zijn, die lang bij de club blijven korfballen en vrijwilligerswerk gaan doen.
Waar kijk je de komende tijd naar uit?
Groeien en blijven bloeien! Ik hoop dat veel Dunanezen daarbij willen blijven/ komen helpen, want dat is bij zo’n leuke vereniging echt belangrijk. Samen de verenging levend houden. Vrijwilligerswerk is leuk, maar het is nog leuker om veel mensen enthousiast bezig te zien voor hun club. Want de club is voor en van iedereen!!!
