We beginnen in september 2022. Voor de zomervakantie viel Anne langdurig geblesseerd uit aan haar knie en ik (Joshi) werd geopereerd aan mijn pols, dus Dunas 4 begon het seizoen met 5 heren en 3 dames. We hadden dus elke wedstrijd een dame nodig als invaller, maar we waren gelukkig wel met genoeg heren tijdens het veldseizoen en tijdens de eerste weken van het zaalseizoen.
Helaas werd het aantal heren van Dunas 4 met de maand minder. In januari vertrok Pascal naar Denemarken voor z'n studie en viel Willem met een enkelblessure uit. Ik kwam gelukkig weer terug in februari, maar moest na één wedstrijd mijn vakmaatje Vincent missen door - ook - een enkelblessure. In maart viel ook Arthur geblesseerd uit door zijn knie.
Al deze blessures en maar drie dames zorgden er dus voor dat we veel invallers nodig hadden en dat het korfballend steeds zoeken was elke wedstrijd. Toch wisten wij elke wedstrijd met 8 spelers te starten (dank je wel Jamey voor het regelen van invallers elke week!) en wisten wij zes keer te winnen en drie keer gelijk te spelen voor onze kampioenswedstrijd. Heel veel dank aan alle invallers die ons hebben geholpen afgelopen veld- en zaalseizoen. Wij zijn allemaal erg blij dat jullie ‘ons vreemdelingen legioen’ hebben geholpen en jullie hebben het stuk voor stuk super goed gedaan. Bedankt!
Maar goed, genoeg over de route naar de kampioenswedstrijd. Nu tijd voor de kampioenswedstrijd. Carlos, Jamey, Robin en ik waren er van Dunas 4 en Quinten T, Quinten B, Sam, Anna, Rosa en Kyra hielpen ons door in te vallen. Die Haghe heeft de vorige speelronde voor het eerst verloren dit gehele seizoen, dus het werd een pittige opdracht om deze wedstrijd te winnen. Toch gingen wij met vertrouwen deze wedstrijd in en het liep eigenlijk erg goed. Ondanks een opstelling met mensen uit verschillende teams stonden wij met rust 3-9 voor.
Na de rust was het weer even zoeken waardoor Die Haghe dichtbij kwam. Gelukkig bleven wij ook mee scoren en stond het na 60 minuten 10-14. Kampioenen! De vele supporters op de tribune maakte het winnen makkelijker, dus bedankt voor alle Dunas Devils die er bij waren. Ik genoot erg van het luide gejuich van alle supporters en het roepen van ‘Ze weten het niet meer’ van Jelle.
Kortom, de route naar het kampioenschap was niet makkelijk door alle blessures en invallers, maar het is ons wel gelukt. Dank naar alle invallers en ik ben trots op ons team. Iedereen die speelde, maar ook degene die geblesseerd waren en naar elke wedstrijd kwamen kijken.
Op naar een mooi veldseizoen!
