In haar jeugd in Driebergen draaide alles om korfbal. “Ik vind het gewoon een heel leuk spelletje.” Dat gold toen en ook nu nog. Een afgescheurde kruisband van haar knie maakte abrupt een einde aan haar korfbalcarrière. Ze kijkt daar echter niet rouwig op terug. “Natuurlijk was het heel vervelend, ik moest lang revalideren, maar ik was aan het studeren en ging toen werken in Den Haag, dus mijn leven veranderde toch al.”
Lenneke begon haar carrière bij de Rijksoverheid en werkt nu al weer een aantal jaren als zelfstandig adviseur in het sociaal domein. Ze helpt gemeenten en ministeries, organisaties in de zorg en in het onderwijs met teamontwikkeling, coaching, interim- en programmamanagement. In haar vrije tijd geniet ze van alles wat Den Haag te bieden heeft en is ze door haar dochter nu ook bij Dunas te vinden.
“Mijn dochter korfbalt in de E1. Ik heb nog even overwogen om in Den Haag zelf weer te gaan korfballen, maar ik durf dat met mijn knie toch niet aan en het is goed zo. Ik werk nu mee aan de trainersbegeleiding samen met een leuke groep mensen. Ik begeleid de trainers van de E als het gaat om hun rol als trainer en de opbouw van een training, het omgaan met jonge spelers en met ouders. Dat vind ik erg leuk om te doen. Onlangs ben ik ook gevraagd om mee te denken met de lange termijnvisie en het technisch beleid van Dunas. Daarin werk ik dan samen met Cyril van Es, Bart Taal en Richard Mafficioli, trainer van het eerste van Dunas. Binnenkort vertellen zij daar meer over.”
Anna (9) speelt in de E1 en is net als haar moeder erg weg van het korfbalspelletje. Zo zijn ze afgelopen tijd al een paar keer in Driebergen wezen kijken, waar Dalto strijdt om terugkeer naar de Korfbal League. Ook korfbalwedstrijden in Ahoy worden door moeder en dochter bezocht.
Lenneke vindt haar vrijwilligerswerk meer dan logisch. “Ik vind echt dat ik mijn steentje moet bijdragen en ik doe dat ook graag. Ik ben trouwens ook nog teamouder, maar dat is weinig werk. Anna zit met haar vriendinnen in het team, als ouders wisselen we brengen en ophalen af. De kinderen in de E zijn nog jong, dan komen ouders vaak mee naar wedstrijden en trainingen. Zo is de betrokkenheid vanuit ouders groot en is er nooit tekort aan vervoer of bardiensten".
Zelf sporten gaat overigens nog prima. Lenneke tennist, doet aan bootcamp op het strand, rijdt tochtjes op haar racefiets en skiet graag. “Er zitten een paar schroeven in mijn knie, maar ondanks dat kan ik nog prima sporten. Alleen korfballen, dat durf ik toch niet aan met mijn knie en zoals gezegd ‘het is goed zo!’. Ik geniet niettemin van alles op en rond het korfbalveld van Dunas!”
