De kook-, kantine- en inkoopploeg waren natuurlijk al dagen in de weer. Een BBQ organiseren voor zo ongeveer de hele vereniging is geen sinecure. Gelukkig houdt Barbara al jaren bij hoeveel kilo eten er per persoon in gaat. De schriftjes van Barbara zijn goud waard. Marien werd op pad gestuurd met het volgende boodschappenlijstje:
- 15 kilo kippenpootjes
- 17 kilo gehakt
- 340 stokjes saté
- 150 worstjes
- 15 komkommers
- 4 kilo tomaatjes
- 20 kilo frites
- 2 kilo kruidenboter
- 14 Turkse broden
En toch gaat het ook dan niet altijd goed…. Barbara had nog zo gezegd: “Marien, je moet ‘borrelpoten’ kopen, van de kleintjes". Komt ie net als vorig jaar terug met kilo’s kippenpoten. De kilo’s kloppen dan maar het aantal poten niet, dus niet iedereen een kippenpoot. Barbara in de stress. Nou ja, dat soort dingen dus…
Borrelpoten
Maar er ging natuurlijk van alles vreselijk goed. Rick die in z’n eentje 20 kg frites heeft gebakken, in Dunas schort. “Ik heb mijn roeping gemist,” riep hij enthousiast. Lekker doorbakken, Rick, want die frites ging er in … als frites. In de partytent stond het gouden kwartet Eric, Hans, Bryan en Marien het vlees te bakken. Hamburgers, saté en worstjes. Tjonge, wat waren die rijen lang. Voor de oplettende eter stond Annie rechts in de kantine met frites, brood, rauwkost, kruidenboter en pindasaus. Als eerste gang ging dat er ook prima in. Toen de rij wat korter werd, alsnog even een stokje meegepikt.
Wat was er veel lekkers! Naast het traditionele vlees, frites, brood en saus buffet waren er heerlijke salades: eiersalade, couscous, caprese en tonijn. En ook de kleurrijke fruit spiesjes met marshmallow ontbraken wederom niet. Wat een werk, snijden, snijden en nog eens snijden. En dan die spiesjes rijgen… respect en applaus voor de vele vrijwilligers!
De voorzitter had ’t ook druk: 170 bordjes uitdelen en kruisjes zetten op de lijst. En later ook nog eens alle geslaagden in het zonnetje zetten een een glaasje bubbels aanbieden!
.png)
En wie niet springt...
Rond etenstijd was het dan ook eindelijk droog en het leek zelfs nog zonnig te worden. Op de achtergrond werd de laatste training afgerond en op de voorgrond werd al weer met 1 hand – en in de andere hand een biertje – op de korf geschoten. Helemaal gezellig werd het toen het Wilhelmus aanhief en iedereen luidkeels meezong. Oranje, oranje en nog eens oranje kleurde de kantine. Jong en oud moedigde onze leeuwen aan. De jongste aanwezige sliep in z’n wandelwagen gewoon door het luide gejuich heen. Jammer dat het 0-0 bleef, die treffer van Xavi had gewoon moeten tellen natuurlijk…
Bofkonten
Winst was er toch! Voor Dunas. Want wat zijn we toch bofkonten dat we zo’n gezellige en actieve vereniging hebben, met zulke goede koks, inkopers, snijders en ‘rijgers’. Voor de schrijver van dit stukje was het een blije dag omdat de jongste na twee weken ‘ik ga van korfbal af’ - sorry Renzo (A2) - toch besloot te blijven. Yes!!!
.png)
