De progressie in het spel is nog altijd zichtbaar en dat geeft steeds moed voor de volgende wedstrijd. Vooraf bespraken we onze wedstrijdinstelling: in de wedstrijd blijven met veel energie en hopelijk konden we het lang spannend houden en wie weet punten sprokkelen.
In de eerste helft slaagden we hier goed in. We wisten vaak onder de druk van VEO uit te spelen door goede loopllijnen en lange, strakke passes. Verdedigend zat het heel behoorlijk in elkaar. De start was nog voor VEO (0-3), maar bij rust was de stand 3-5, waarbij Dunas goed voor de dag kwam en in fases gelijkwaardig was aan de tegenstander. Wederom was het samenspel weer een stapje beter en sneller dan in de vorige wedstrijd.
De tweede helft was een ander verhaal: de krachten vloeiden weg en aanvallend kwamen we steeds moeilijker tot kansen. Omdat het in de afronding ook niet mee zat, wisten we niet meer te scoren en verloren we alsnog dik met 3-13.
Na de wedstrijd dus verschillende emoties: tevredenheid over het spel in de eerste helft en de inzet in de tweede helft. Daarnaast ook teleurstelling en bij een enkeling frustratie, want een tweede helft zonder doelpunten is niet iets wat we willen.
Toch kijken de coaches tevreden terug op het grootste deel van de wedstrijd, waarbij de A geknokt heeft voor wat ze waard is.
