Want, laten we eerlijk zijn: telkens complimenten aanhoren dat het spel er steeds beter uitziet is op zich best leuk, maar af en toe winnen is minstens net zo belangrijk.
Dunas A1 streed vanaf minuut 1 met het mes tussen de tanden om elke bal. Vooral verdedigend plukten we daar de vruchten van. Felle duels leverde meestal balbezit op voor ons. Vooral de Phoenix-dames die bij hen de scores moesten verzorgen, werden het leven zuur gemaakt en 2 van hen werden al voor rust gewisseld.
Aanvallend was het echter moeilijk om tot goede kansen te komen. Toch lukte het door onze verdedigende druk om langzaamaan een 1-3 achterstand in te lopen tot een 3-3 bij rust.
Aanvallend was het echter moeilijk om tot goede kansen te komen. Toch lukte het door onze verdedigende druk om langzaamaan een 1-3 achterstand in te lopen tot een 3-3 bij rust.
In de tweede helft tapten we uit hetzelfde vaatje: veel verdedigende energie om zo onze aanval vaker de bal te bezorgen. Er werd vaker geschoten en ook de kwaliteit van veel kansen was dik in orde. Het zorgde voor een 8-6 tussenstand in ons voordeel. Door 2 mazzelgoals en omdat de ballen opeens niet meer wilden vallen, kwam Phoenix toch terug in de wedstrijd en was het billenknijpen de laatste 10 minuten. In deze fase waren we niet altijd even geconcentreerd, hoewel we nog steeds voor elke centimeter streden. Helaas scoorde Phoenix in de laatste minuten 1x vaker dan wij en eindigde deze goede wedstrijd voor ons toch in een domper: 9-10. Wel konden de spelers met opgeheven hoofd het veld af, want het publiek was getrakteerd op een prima wedstrijd!
Wederom de complimenten voor het spel en helemaal onze instelling. Onze A1 zit nog steeds op de weg omhoog. In deze wedstrijd verdienden we de winst meer dan onze tegenstander, maar helaas mocht het niet zo zijn. Door naar het zaalseizoen, waar we ongetwijfeld de punten gaan pakken!
