Hoe lang ben je al betrokken bij SV Dunas (en bij Dubbel Zes)?
Ik ben op mijn tiende lid geworden van Dubbel Zes, dus korfbal maakte eigenlijk gewoon deel uit van mijn jeugd. Jarenlang heb ik met veel plezier gespeeld en vond er altijd gezelligheid en vertrouwdheid. Tijdens mijn studietijd stopte ik met spelen, maar bleef nog wel actief in de feestcommissie: samen dingen bedenken, organiseren en vooral veel plezier maken vond ik leuk om te doen. Na mijn studie ben ik helemaal weggeweest bij de club.
Jaren later kwam ik via mijn kinderen, Annabel en Edouard, weer terug. Esmeralde, een oud-teamgenoot, stelde voor om Eline en Annabel bij de kangoeroes aan te melden. Als je kinderen beginnen, word je zelf ook weer meegetrokken. In de loop der jaren ben ik teamouder geweest, maar echt betrokken raakte ik weer toen er een subsidieaanvraag moest komen voor Kombifit. Samen met andere ouders en het bestuur hebben we dat opgezet. Het idee was om ouders die altijd langs de kant stonden uit te nodigen om zelf te gaan sporten. Dat leverde leuke clinics op en veel gezelligheid, waaruit bijvoorbeeld de vrijdagmiddagmaaltijden zijn ontstaan.
Wat motiveerde je om bestuurslid te worden bij SV Dunas?
Het is eigenlijk heel natuurlijk zo gelopen, iets wat ik zelf ook niet meteen had verwacht. Wat ik er vooral mooi aan vind, is dat ik van dichtbij heb gezien hoe twee verenigingen, elk met hun eigen geschiedenis en identiteit, zijn samengekomen tot iets nieuws. Het is bijzonder om te merken dat die nieuwe vereniging nu steeds sterker wordt, en ik hoop daar op mijn manier een bijdrage aan te kunnen leveren.
Belangrijk voor mij is dat we het samen doen. We hebben een enthousiast bestuur met mensen die allemaal energie en ideeën meebrengen. Dat maakt het leuk en motiverend – het voelt niet als iets dat je alleen moet trekken, maar echt als teamwork.
Je kinderen spelen ook bij SV Dunas — hoe ervaar je het om als ouder én bestuurslid betrokken te zijn?
Natuurlijk speelt mijn rol als ouder ook mee. Vaak ben ik gewoon "de moeder van…", zo stel ik me meestal voor. Langs de lijn ben ik ook gewoon die ouder die soms net iets te fanatiek meeleeft. Maar dat hoort erbij, denk ik. Uiteindelijk wil je gewoon dat je kinderen plezier hebben in wat ze doen, en soms ga je daar zelf iets te hard in mee.
Wat hoop je te bereiken of te verbeteren binnen de vereniging in jouw bestuursfunctie?
Voor de komende tijd zijn er genoeg uitdagingen: het scheidsrechters vraagstuk, de balans tussen breedtesport en wedstrijdsport, de mogelijke komst van een sporthal die veel kan betekenen voor onze vereniging, en blijven groeien in ledenaantal. Niet omdat we per se de grootste willen zijn, maar omdat het belangrijk is voor de toekomst en een gezonde club.
Voor mij blijft één ding het belangrijkst: dat Dunas een vereniging is waar iedereen zich welkom voelt, mee kan doen en ertoe doet. Ik kijk ernaar uit om de komende tijd met de andere bestuursleden aan de slag te gaan. Het zal vast niet altijd makkelijk zijn, maar ik verwacht vooral veel leuke, leerzame en waardevolle momenten waar we met elkaar trots op terug kunnen kijken.
