KCC schoot uit de startblokken alsof ze rechtstreeks uit een blik energydrink waren komen rollen. Strakke dekking, veel druk, handen overal. Dunas had het in de eerste helft knap lastig en de plaatsfouten vlogen als confetti door de lucht. Balverlies hier, balverlies daar, en toch… bleef Dunas overeind. Waar de een misschien begon te twijfelen, ging de ander gewoon lekker schieten. Rimmie bovenaan in het scoreboek, want zij wist voor rust vijf keer de korf te vinden, Els prikte er drie in en Victor wist twee keer te scoren waarvan één vanaf de stip. En ja hoor… ondanks de chaos en de druk stond Dunas bij rust gewoon 10-8 voor. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Je zou bijna vergeten hoe stroef het spel soms was.
Maar dan de tweede helft. Daar kwam de ervaren ziel van Dunas bovendrijven. De hectiek ging eruit, de controle kwam erin en je zag KCC langzaam beseffen dat felheid alleen niet genoeg was. Dunas kreeg meer grip op de bal, speelde slimmer, rustiger, volwassener. De voorsprong bleef, maar uitbreiden bleef een gevecht. Het bleef nagelbijtend spannend, tot ergens in de laatste minuten de marge eindelijk naar vier ging en de bank voorzichtig in ontspanningsmodus durfde te zakken.
De doelpunten werden in die tweede helft netjes verdeeld: Rimmie twee waarvan één stip, Joy één, Sven één, Els één, Leonie één en Joshi twee, waarvan ook één strafworp.
Dunas 18, KCC 15. Geen simpele middagwandeling, maar een wedstrijd die karakter vroeg en waarin Dunas liet zien dat ervaring en koel blijven op de juiste momenten goud waard zijn. De eerste zege van de zaal is binnen en smaakt meteen naar meer.
Als Dunas dit niveau vasthoudt kan deze ploeg een hele lastige klant zijn voor iedereen die ze tegenkomt. Op naar het volgende duel… de motor draait, de zaal is warm en Dunas 4 heeft het eerste statement al afgeleverd.
