Onwennig was het zeker. Door omstandigheden werd de laatste zaalwedstrijd niet op zaterdag 3 april, maar op dinsdagavond 6 april gespeeld. En ook niet in Zuidhaghe, maar in de Ockenburghal. En de wedstrijd moest ook nog eens zonder de vaste waarden Annabel en Hugo worden gespeeld.
Na de lastige wedstrijd tegen KCR, was het tijd voor de wedstrijd tegen Die Haghe F1. Ook tegen dit team hadden we in de zaal nog niet gespeeld vanwege corona, maar we kenden dit team nog van het veld. Waar we de eerste veldwedstrijd compleet werden overrompeld door het snelle spel van Die Haghe, verloren we de tweede veldwedstrijd nog maar nipt.
Een oefenpotje tegen de Die Haghe Kangoeroes/F-jes stond op het programma zaterdag voor onze kersverse F3. Fabienne, Puck, Lisa, Quinn, Kees en Gijs zullen de komende veldcompetitie met hun nieuwe trainsters Anna en Rosa gaan knallen.
Eigenlijk hadden de meesten van ons zich al neer gelegd bij het spelen van beslissingswedstrijden voor degradatie. Zeker als je bedenkt, dat de laatste reguliere wedstrijd gespeeld moest worden tegen de koploper LUNO (Laat U Niet Overwinnen) waarvan uit met 18-11 werd verloren.
Zaterdag 26 maart moesten de spelers en supporters naar de verre uitwedstrijd tegen Rapid A1 in Haarlem. Rapid had deze zaalcompetitie nog niet gewonnen en omdat ook onze A1 moeite met winnen heeft, was het toch wel spannend of de punten zouden worden meegenomen naar Den Haag.
Voor de wedstrijd van vorige week zaterdag 19 maart was er al aardig wat gepuzzeld en gerekend! Als de D1 zou winnen zouden ze kampioen zijn!! Voorbereidingen werden getroffen en de tribune zat vol!
Ja, de dames van Dunas konden zich de thuiswedstrijd van 19-2 nog goed herinneren. De DES-dames waren dominant en namen bijna alle scores van DES voor hun rekening, in de met 10-13 door hun gewonnen wedstrijd.
Zoals vorige week al te lezen was, stond er na een reeks overwinningen een uitdaging voor de F1 op het programma. De tegenstander was namelijk KCR F1, een ploeg die we vanwege corona nog niet eerder hadden getroffen. KCR had al zes wedstrijden gewonnen en één wedstrijd gelijk gespeeld, dus het was spannend hoe de wedstrijd zou verlopen.
Op 19 maart stond de thuiswedstrijd op het programma tegen Fluks A1. Bij de uitwedstrijd was ons team aan alle kanten voorbij gelopen. Na een ruststand van 12-7 werd onze A1 uiteindelijk met een 23-11 nederlaag naar huis gestuurd. Het thuispubliek was dus vooraf best wel een beetje bang voor een dergelijke uitslag.